Winiarnie i winnice na sprzedaż w Chorwacji

Chorwacja, oficjalnie Republika Chorwacji, to kraj w środkowej i południowo-wschodniej Europie, na wybrzeżu Morza Adriatyckiego. Graniczy ze Słowenią na północnym zachodzie, Węgrami na północnym wschodzie, Serbią na wschodzie, Bośnią i Hercegowiną oraz Czarnogórą na południowym wschodzie i dzieli granicę morską z Włochami na zachodzie. Jego stolica i największe miasto, Zagrzeb, tworzy jeden z głównych podziałów kraju, z dwudziestoma hrabstwami. Inne główne ośrodki miejskie to Split, Rijeka i Osijek.

Historia chorwackiego wina sięga czasów starożytnych greckich osadników, którzy przybyli na chorwackie wybrzeże w V wieku p.n.e. i produkowali wino na południowo-dalmatyńskich wyspach Vis, Hvar i Korčula. Yllirianie, podobnie jak inni producenci wina ze Starego Świata, używali wielu tradycyjnych odmian winorośli, które wciąż przetrwały w Chorwacji, doskonale nadając się do lokalnych wzgórz winnych.

W czasach Imperium Rzymskiego produkcja wina rosła i stawała się coraz bardziej zorganizowana. Gdy Chorwaci przybyli i zasiedlili ten obszar, nauczyli się od swoich poprzedników, a produkcja wina nadal się rozwijała. W średniowieczu istniał urzędnik dworu królewskiego zwany „królewskim dostawcą wina”, którego obowiązki obejmowały produkcję i zakup wina.

W XV wieku Turcy Osmańscy przybyli do Europy Południowo-Wschodniej i narzucili surowe przepisy antyalkoholowe jako część nowego prawa islamskiego. Na szczęście Imperium Osmańskie było tolerancyjne wobec chrześcijaństwa. Tradycje kościoła katolickiego związane z winem mogły „uratować” lokalną produkcję wina przed całkowitym wyginięciem - ponieważ księża i mnisi mogli nadal wytwarzać wino do nabożeństw kościelnych.

W XVIII wieku znaczna część dzisiejszej Chorwacji znalazła się pod kontrolą Imperium Hasburskiego, gdzie produkcja wina kwitła przez XIX i XX wiek. Historia wina zmieniła się dramatycznie w 1874 roku wraz z filokserą.

W komunistycznym systemie Jugosławii produkcja wina skupiała się w dużych spółdzielniach, a prywatna własność winnic była odradzana. Głównym celem stała się ilość, a nie jakość. Wojna o niepodległość Chorwacji na początku lat 90-tych XX wieku ponownie zniszczyła wiele winnic i winiarni.

Obecnie istnieje ponad 300 geograficznie zdefiniowanych regionów winiarskich i ścisły system klasyfikacji w celu zapewnienia jakości i pochodzenia. Większość chorwackiego wina to wina białe, a większość pozostałych to wina czerwone. Wszystkie normy jakościowe są zgodne z przepisami UE.